We zijn gedurende de zomervakantie voornamelijk thuis geweest. Althans geen grote reizen. Voor Dácil betekent vakantie altijd chaos. Ze is uit haar gewone ritme, ze gaat niet bij Ama langs na het ontbijt en het busje van school komt haar niet ophalen. We hebben zoveel mogelijk geprobeerd haar dagen te vullen met extra logopedie en fysiotherapie sessies, maar om een heel ritme op gang te krijgen is niet gelukt.
Yone is een weekje op zeilcursus geweest, in Santa Cruz, en terwijl hij in de zon op de Atlantische Oceaan ronddobberde gingen Jorge, Dácil en ik met z’n drietjes op pad. Eenmaal de stad in naar Santa Cruz, dan weer naar het naburige (witte, uit de Sahara overgevaren zand) strand Las Teresitas, en ook op zoek naar kleine dorpjes met leuke buurtcafeetjes. Zo’n dorpje is Igueste de San Andrés. Volgens de overlevering komt het woord Igueste, dat veelal als plaatsnaam voor hoger gelegen gehuchten wordt gebruikt, oorspronkelijk uit het Engels en zou ooit ‘highest’ zijn geweest. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Er zijn veel Canarische leenwoorden uit het Engels want er was ooit veel handel met Engeland.
Igueste de San Andrés is zo’n hoger gelegen dorpje. Er is een kroegje met prima wijn, en een speeltuintje met een wipkip. Iedereen blij.
Yone & Dácil 
Leave a comment