Yone zingt smartlappen

Amsterdam wordt voor Yone steeds meer een exotische plek waar hij ooit is geboren, heeft gewoond, gespeeld en gefietst, ver weg in nevelen gehuld…roze en zoete nevelen welteverstaan (niet die ouwe wieven op Terschelling…) Bij dergelijke nostalgie hoort het Levenslied. Uiteraard. Dus zingen we tegenwoordig ‘aan die Amsterdamse grachten’ uit volle borst en een half uurtje YOUTUBE doet wonderen: Tante Leen, Johnny Jordaan…Soms vraag ik me serieus af of mensen die dingen (wat dan ook) op het internet uploaden echt niets beters te doen hebben op zondagmiddag…

Dácil met Paul

We zitten in de feestweek…Of zeg maar gerust de feestmaand. Verjaardagen volgen elkaar op en het einde is nog niet in zicht. Eerst Draha, dan Frans en tot overmaat van ramp ook nog Yone. Het is natuurlijk hartstikke gezellig als er ook veel familie en vrienden speciaal voor de gelegenheid overkomen, het kan niet op met de feestvreugde chez Corduweners. Lubka is er, Paul en Thea zijn er, Casper en Olaf zijn alweer weg maar waren er zeker ook, Walter en Tientje komen en Piet en Jetty komen ook. Full House!

Hier een kleine tête-à-tête tussen Dácil en oom Paul:

Yone in Pinolere

Elk jaar wordt er in de wijk Pinolere in La Orotava een kunstnijverheid beurs gehouden. Ik ben er een keer eerder geweest, honder jaar geleden. Vorig jaar waren we druk bezig met verhuizen, dus dit jaar zijn we met Yone een kijkje wezen nemen. Thema: Riet (manden enzo). Yone heeft zijn spaarvarken omgedraaid omdat hij een trommel wilde kopen. Met succes. Nu ruikt zijn kamer echter naar geit. Maar dat mag de pret niet drukken. Volgend jaar op de Romería zal hij de ster van de optocht zijn! Er was veel couleur locale; de burgemeester stond met een glaasje wijn zijn onderdanen te woord. Er was ook een prachtige ‘eco’-draaimolen met fietsmotor. 1 euro voor een rondje, en eventjes extra hard want de ‘baas’ moest even plassen, dus de dame die fietste nam het ervan!

Dácil leert lopen

Als niet goedschiks, dan kwaadschiks. Doordat Dácil zo weinig ziet kan ze niet imiteren, en dat is jammer, voor ons, maar vooral voor haar. Ze komt op plekken waar ze van zichzelf niet persé naar toe hoeft door gedragen te worden. Met andere woorden, ze komt er uiteindelijk toch, ook als ze de behoefte in eerste instantie niet eens had. De dingen worden haar aangereikt, ze hoeft er weinig moeite voor te doen. Noem het verwennerij, noem het comfort, noem het zoals je wilt; het is in ieder geval niet constructief. Ik denk dat ze prima kan kruipen, ze heeft het nog nooit gedaan. Ze kan ook best zitten, maar ze doet het liever niet. Als ze even zit, bijvoorbeeld op een stoel, manoevreert ze zich al snel in een horizontale positie: kont onderuit, rug plat…

Dan maar lopen. Al dat gekruip leidt nergens toe, dat kunnen we maar beter overslaan. Lopen daarentegen lijkt me een handige bezigheid en de moeite waard om te leren. Tweemaal per week gaan we naar fysio; een half uurtje. Om haar enkeltjes krijgt ze gewichten om het gevoel van zwaartekracht te benadrukken, zodat ze niet meteen haar beentjes optrekt. De rollator was even wennen maar ze heeft nu door hoe ze hem moet vasthouden. Elke keer gaat ze huilen hopend dat ze er dan mee op mag houden. IJdele hoop natuurlijk, want we maken het rondje gewoon af, met of zonder een snotspoor achter te laten. Maar…elke keer huilt ze iets later en houdt ze het dus ietsje langer vol.

Het bewijs:

Yone’s laatste zwemles

Ze kennen hier in Spanje geen A, B, C diploma’s. Jammer, want ik vind het een prima systeem. Maar goed. In de zomermaanden organiseren de verschillende zwemverenigingen zomercursussen voor kinderen. Yone ging in juli en augustus elke werkdag van om 9.30 naar zwemles. En vandaag was het eindfeest. Geen afzwemmen dus, maar een soort demonstratie voor de ouders, en feest, en muziek, en chips, en lekker in het water spelen en springen. De zwemclub waar Yone bij zit is trouwens een leuke club met ook nog zeer verdienstelijke zwemmers op nationaal niveau en een 1e divisie waterpoloteam, het enige niet Catalaanse team in Spanje. Helaas is het zwembad van de gemeente en is de gemeente failliet en werd het waterpoloteam gedegradeerd omwille van de inferieure infrastructuur van het zwembad. Aanstaande maandag begint het nieuwe seizoen en gaat Yone twee keer per week naar zwemmen. Ik ben benieuwd. Zolang hij het leuk vindt ben ik blij.

Dácil en Yone op hun laatste vakantiedag

Eigenlijk is het Yone’s laatste vakantiedag; woensdag 31 augustus. Morgen gaat Yone weer naar school en maandag 5 september begint Dácil. Dus nog even op de valreep ‘s morgens naar het strand. Het is eindelijk mooi weer (het wordt september, dan krijg je dat) en ‘s morgens is het de beste tijd; nog niet zo heet, je kan nog met je blote voeten over het strand lopen (na twaalven kan dat niet meer, dan moet je rennen om de voetzolen niet te verbranden) en de zee was rustig met eb, dus heerlijk om in te poedelen.