Yone en de sax

Yone mocht zelf een instrument uitkiezen, met enige suggesties onzerzijds. Het werd de saxofoon. La Orotava heeft een niet onverdienstelijke fanfare. Menig professioneel musicus is daar ooit in begonnen en sinds een aantal jaren wordt en vanuit de fanfare, de banda de música, ook les gegeven in alle blaasinstrumenten die je er kan bespelen. Op die manier heeft de vereniging een aanwas van jonge mensen en krijgen die jonge mensen ook meteen de kans om in een groep te spelen en concerten te geven. De Banda komt bij elke processie langs ons huis en Yone vindt het geweldig. De dirigent is zelf ook saxofonist en de saxleraar. De saxofoon is geleend, wel moesten we zelf het mondstuk kopen en riet en riem. Maar goed, de outfit is compleet en hopelijk doet Yone er langer mee dan het jongetje waar hij de sax van heeft: na 1 jaar opgegeven voor voetbal.

Dácil loopt een stapje verder

Met een rondje door de wachtkamer bij fysio komen we er natuurlijk niet. Dit is oefenen, oefenen, oefenen…Soms huilend en soms lachend.

Yone 7

Yone wordt wéér groter…en dan merk je dat je zelf ouder wordt, en de tijd steeds sneller voorbij lijkt te gaan en alle clichés worden ook dit jaar weer eens bevestigd. Als een cyclus, een vol jaar rond, maar je komt niet aan op je beginpunt, je bent weer een stap verder.

Hij is groot. Hoera.

Twee weken voor zijn verjaardag begon het aftellen met zoveel nachtjes slapen. En wij in de rats wat we aanmoesten met zijn feestje. Hij was op een zondag jarig. Het is hier (sinds kort en tot frustratie van menig ouder) gewoonte om de hele klas uit te nodigen…22 kids. Er zijn dan ook ‘parken’ in schwung waar dergelijke kinderfeestjes worden gegeven, een soort tunfun met alles erop en eraan: taart, stoel, cadeautjes uitpak moment, ballenbak, muziek, schminken, onder toeziend oog van medewerkers die de kinderen in het gareel houden. Ouders kunnen een kopje koffie drinken en hoeven zich nergens om te bekommeren. Gelukkig wilde Yone zijn verjaardag liever thuis vieren, daar heeft ie zelf om gevraagd, met de voorwaarde dat hij maar een stuk of 8 vriendjes mocht uitnodigen. Dat vond hij geen probleem. Er kwamen uiteindelijk 4 jongens en 3 meisjes en er bleven een aantal ouders plakken. Oerhollandse pannekoeken met kaarsjes erop, happy birthday to you en strakblauwe hemel.

Yone kreeg van papa een prachtcadeau. Een echte riddertoren, verankerd aan de grond, middenin de patio. Mét hijs, want je bent Amsterdammer of je bent het niet. Je kan niet vroeg genoeg beginnen met het leren aanslaan van diverse meubelstukken en het knopen van broekies. Nietwaar?

Dácil & the Gang

In het kader van de feestelijkheden omtrent de verjaardagen van Ama en Apo (70 en 85: Zeer Belangrijke Mijlpalen) hebben we een paar kleinere fotosessies gehouden. Met Dácil is het altijd even zoeken naar het juiste moment, veel klikken en hopen op het beste.

en deze dan in de categorie Neefies en Nichies: